مهمترین مهارتی که یک برنامه نویس می تواند یاد بگیرد
نه، نه، نه و نه. تمام کاری که باید انجام دهید قرار دادن این دو حرف در کنار هم است. محکم بگویید : نه!
پس بیایید باهم دیگر تکرار کنیم : نه!!!! شروع خوبی بود اما یک دقیقه صبر کنید، برای چی و چه موقع باید نه بگوییم؟ این تنها جایی است که برنامه نویسان و حتی حرفه ای ها هم گیج می شوند.
به عنوان یک برنامه نویس نوشتن کد ها جزئی از شغل شماست. در طول زندگی برنامه‌نویسی شما با درخواست های متعددی برای نوشتن کد های مختلف روبرو هستید. هر درخواستی باعث خواهد شد تا تصمیمات سختی را بگیرید. البته مشکلی در این باره وجود ندارد، این دقیقا چیزی است که همه از شما به عنوان یک برنامه نویس انتظار دارند: نوشتن کد.
با این حال سوال اینجاست آیا شما باید هر کدی که از شما خواسته شده را بنویسید؟ این سوال مهم ترین مهارت یک برنامه نویس را به ما گوشزد می کند :
دانستن زمانی که شما باید به یک درخواست پاسخ منفی دهید، احتمالا مهمترین مهارت برنامه‌نویسی است که باید یاد بگیرید.
برنامه نویسی هنر حل مسئله است و طبیعتاً برنامه‌نویسان حلال مشکلات هستند. به عنوان یک برنامه نویس زمانی که با مشکلی مواجه میشویم خودمان را برای حل آن آماده می‌کنیم. خیلی زود برای رفع مشکل کد نویسی را شروع می کنیم و در این راه بسیار شگفت زده می شویم. این چیزی طبیعی در شغل ماست. ما کدنویسی را دوست داریم. با این حال گاهی اوقات هیجان زیاد چشمان ما را کور خواهد کرد و باعث می شود حقایق مهمی که بعداً باعث مشکلات بزرگ خواهد شد را نادیده بگیریم.
بنابراین حقایق مهمی که ممکن است نادیده بگیریم چه چیزهایی هستند. هر خط کدی که شما می نویسید :
- کد هایی هستند که باید خوانده و توسط دیگر برنامه نویسان فهمیده شوند.
- کدهایی هستند که باید عیب یابی و آزمایش شوند.
- کدهایی هستند که نقایص نرم‌افزار شما را افزایش می دهند.
- کدهایی هستند که احتمالا در آینده باعث بروز خطاهای جدیدی می شود.
Rich Skrenta چقدر خوب گفت کد ها دشمن ما هستند :
کد چیز خوبی نیست. کدها فاسد می‌شوند. آنها نیاز دارند به صورت دوره ای نگهداری شوند. خطاهایی در آنها وجود دارد که باید کشف شود. قابلیت های جدید به معنای این است که کدهای قدیمی باید با کدهای جدید سازگار شوند. هرچقدر تعداد خطوط کد های شما بیشتر باشد، پتانسیل وجود خطا در برنامه شما بیشتر است و زمان دیگری برای تست و کامپایل آنها احتیاج خواهید داشت.
علاوه بر این ها کدهای بیشتر اغلب باعث کاهش انعطاف پذیری و عملکرد نرم‌افزار خواهند شد. کد ها توسط مهندسان ایجاد می شوند، در نتیجه کد بیشتر نیاز به مهندس بیشتری دارد و مهندسان برای شما هزینه های گزافی دارند.
گفته بالا تا حدودی درست است اینطور نیست؟ برنامه نویسانی که در زمینه بهره وری و کدنویسی با کیفیت الهام‌بخش شما هستند، آنهایی هستند که میدانند چه زمانی نه بگویند و کدنویسی نکنند. نرم افزار هایی که نگهداری آنها آسان است معمولا به کاربران خود بیشتر کمک می کنند و شامل کد های غیر ضروری نیستند.
بهترین کد نویسی موقعی است که تا می توانید از نوشتن کد پرهیز کنید و بهترین برنامه نویسان آنهایی هستند که می دانند چه مواقعی نباید کدنویسی کنند.
چطور باید فهمید چه مواقعی کدنویسی نکنیم؟
طبیعی است زمانی که بر روی یک پروژه کار می کنید ، در مورد همه ویژگی های فوق العاده آن فکر کنید و دوست داشته باشید آنها را پیاده سازی کنید. اما برنامه نویسان همیشه تمایل دارند میزان نیازمندی های پروژه خود را بالا در نظر بگیرند. با این حال بسیاری از ویژگی‌های ناتمام و غیرقابل استفاده فقط بر پیچیدگی نرم‌افزار شما می افزایند. برای پرهیز از این اشتباه باید نیازمندی‌های ضروری پروژه خود را بدانید.
درک هدف اصلی نرم‌افزار شما و تعاریف هسته آن اولین قدم برای این است که بدانید چه موقعی نباید کدنویسی کنید. بگذارید مثالی را به شما نشان دهم : شما نرم افزاری دارید که تنها یک هدف دارد : مدیریت ایمیل ها و برای این هدف ارسال و دریافت ایمیل ها قابلیتی ضروری برای پروژه شما خواهد بود. شما نمی توانید از این نرم‌افزار انتظار دیگری داشته باشید. درست است؟!!!
بنابراین به هر درخواستی که با این هدف غیر مرتبط باشد باید پاسخ منفی دهید. اینجا دقیقا زمانی است که می دانید نباید کدنویسی کنید. هرگز اهداف پروژه خود را بسط ندهید. اکنون که ضروریات پروژه خود را دانستید باید زمانی که درخواست‌های خود را بررسی می‌کنید کاملا هوشیار باشید.
شما دقیقا قابلیت هایی که باید برای آن کد نویسی کنید را می دانید. کدام ویژگی ها باید پیاده سازی شود؟ چه کدی ارزش نوشتن دارد؟ شما همه حالات را بررسی می کنید؟ زیرا می دانید چقدر کدهای غیرضروری می تواند پروژه شما را به بیراهه ببرند. دانستن اینکه چه موقع کد نویسی نکنید کدهای شما را مختصر نگه میدارد. در این صورت پروژه شما دو یا سه فایل اصلی دارد که همه آنها ساده به نظر می رسند. چند ثانیه برای کامپایل و اجرای این کد بیشتر زمان احتیاج ندارید.
اما زمان هایی هم هست که پروژه رشد می‌کند. فایل های شما بیشتر خواهد شد و هر فایل شامل هزاران خط کد است. به زودی برای مدیریت این فایل ها نیاز به دایرکتوری های جدید خواهید داشت. یادآوری این که کدام توابع چه توابع دیگری را صدا می زنند، کاری دشوار است و ردیابی خطاها به زمان بیشتری نیاز دارد.
به زودی مدیریت پروژه شما دشوار خواهد شد و شما نامه‌نویسان بیشتری احتیاج خواهید داشت. با افزایش تعداد برنامه نویسان سربار های ارتباطی افزایش می یابد و همه چیز کندتر پیش خواهد رفت. در پایان پروژه شما بسیار بزرگ می‌شود و افزودن قابلیت های جدید دردناک خواهد شد. حتی اعمال تغییرات کوچک ساعت ها زمان نیاز دارد. حل خطاها خود باعث بروز خطاهای دیگر می‌شود.
شما مهلت زمانی برای تحویل پروژه را از دست خواهید داد. حالا زندگی برای شما به جهنم تبدیل می شود. اما چرا؟!! چون نمی دانید دقیقا چه مواقعی نباید کد نویسی کنید. شما به هر درخواستی برای هر قابلیتی پاسخ مثبت می دهید. شما خودتان را کور کرده اید. کد نویسی برای قابلیت های جدید باعث می شود موارد ضروری را نادیده بگیریم.
این شبیه یک فیلم ترسناک است. اینها دقیقا اتفاقاتی است که با بله گفتن های مکرر تجربه می کنید. کد های غیر ضروری را از زندگی خود حذف کنید. در این صورت آرامش خواهید داشت. با این حال می دانم که تشخیص زمانی که نباید کد نویسی کنید، ساده نیست. حتی برای برنامه نویسان حرفه ای این کار دشوار است. شاید درک مطالبی که در این مقاله بیان کردم برای برنامه نویسان تازه کار سخت باشد اما به زودی با آنها برخورد خواهید کرد، پس بهتر است این موضوع را مهمترین مهارتی بدانید که باید یاد بگیرید.
#مهارت های برنامه نویسی