آیا هنوز تقاضا برای توسعه دهندگان Full-Stack وجود دارد؟

در سال های اخیر بحث های بسیاری در مورد توسعه دهندگان Full-Stack و آینده آنها صورت گرفته است. بعضی معتقدند که توسعه دهندگان Full-Stack ، منسوخ شده اند، در حالی که بعضی دیگر می گویند  تقاضا برای توسعه دهندگانی که همه فن حریف باشند تا کنون در این حد زیاد نبوده است.

در این مقاله به معرفی توسعه دهدنگان Full-Stack و مزایا و معایب آنها میپردازیم.

یک توسعه دهنده Full-Stack  کیست؟

یک توسعه دهنده Full-Stack  کسی است که با تمام لایه های یک برنامه آشنا است. آشنایی با این لایه ها به مجموعه ای از فن آوری های مختلف برای تکمیل پروژه نیازمند است، به همین دلیل است که از Stack در نام آنها استفاده شده است.

لایه نمایش : این لایه با نام front-end هم شناخته میشود، لایه ارائه یک برنامه شامل همه چیزهایی است که به طور مستقیم توسط کاربر نهایی قابل دسترس است. این روزها، لایه ارائه معمولا با استفاده از HTML، CSS، جاوا اسکریپت، jQuery و بسیاری از کتابخانه های جاوا اسکریپت مانند React JS ، Foundation، Backbone، AngularJS و Ember.js ایجاد می شود.

لایه منطق : این لایه با نام back-end نیز شناخته میشود، لایه منطق برنامه شامل همه توسعه دهندگانی است توسعه است که رابط کاربری را تولید نمیکنند. در عوض، این لایه شامل منطق اصلی برنامه است که برنامه را قادر میکند به خوبی کار کند.

اگر برنامه را با اتومبیل مقایسه کنیم لایه ی منطق موتور اتومبیل محصوب میشود. توسعه دهندگان Back-end به زبانهای برنامه نویسی مانند Python، Ruby، Java، PHP و .Net مسلط هستند.

لایه داده : این لایه گاهی اوقات به عنوان زیر گروهی از لایه منطق نیز شناخته میشود، لایه داده ها با نحوه ایجاد، خواندن، به روز رسانی و حذف داده ها با استفاده از پایگاه های داده مانند MySQL، SQL Server، PostgreSQL و Oracle سر و کار دارد.

همانطور که می توان تصور کرد، پروژه های مختلف برای تکمیل نیازمند تکنولوژی های مختلف هستند، بنابراین هیچ دو توسعه دهنده Full-Stack ایی دارای مهارت های مشابهی نیستند . توسعه دهنده Full-Stack بودن مستلزم این نیست که شما لزوما با همه چیز برای کار با قسمت front-end و back-end آشنا باشید ، این بدان معنی است که شما قادر به کار در هر دو طرف هستید و میتوانید آن چیزی که در حال انجام است را درک کنید 

نوعی جدید از توسعه دهندگان Full-Stack

البته، توسعه دهندگان Full-Stack چیز جدیدی نیستند. در گذشته، برنامه های کاربردی نرم افزار معمولا از ابتدا تا انتها توسط یک فرد تکمیل میشد، بنابراین توسعه دهندگان Full-Stack تنها با نام "توسعه دهنده" شناخته میشدند. اما با توجه به افزایش  پیچیدگی برنامه ها و نیاز به انجام وظایف مختلف در نهایت موجب شد کار ها تقسیم شود تا جایی که توسعه دهندگان  front-end و back-end  از هم جدا شدند.

اکنون بعضی افراد فقط در یکی از این فیلد ها اشتغال دارند. در این زمان احساس میشد که دیگر دوره توسعه دهندگان Full-Stack به پایان رسیده است. اما آنچه که توسعه دهندگان Full-Stack را نجات داد ، تغییر اساسی در توسعه نرم افزار بود. اکنون به ایجاد هر قسمت از ابتدا، توسعه دهندگان نرم افزار میتوانستند از کامپوننت ها آماده و فریمورک ها برای ساده سازی عملیات توسعه استفاده کنند.

 

در اواخر سال 2000، بسیاری از برنامه نویسان توانستند یک سایت کامل که شامل یک منطق تجاری در سرور، یک پایگاه داده مقیاس پذیر و استقرار و پشتیبانی عملیاتی بود را ارائه دهند. این نسل جدید از توسعه دهنده Full-Stack میتوانستند  تیمی از برنامه نویسان را برای انجام وظایف یکسانی در کنار هم جمع کنند.

بر اساس Stack Overflow 2016 Developer Survey، توسعه دهندگان Full-Stack می توانند یکی از حرفه ای ترین و پرطرفدارترین توسعه دهندگان در دوره کنونی باشند.

 

Atishe Chordia میگفت : "ما دنبال توسعه دهنده ای هستیم که بتواند مسائل را حل کند - هر مسئله ای را. این به بدان معنی است که آنها باید بتوانند با همان سرعتی که تکنولوژی رشد میکند فناوری های جدید را یاد بگیرند.

بسیاری از استارتاپ هایی که در ابتدای راه هستند به توسعه دهندگان Full-Stack نیاز دارند. زیرا آنها نمی توانند هزینه یک تیم مهندسی بزرگ را تأمین کنند. همانطور که سازمان رشد میکند، نقش ها  بیشتر متخصص می شوند، اما معمولا به شخصی که در همه زمینه اطلاعات داشته باشد همیشه نیاز است.

مزایا و معایب توسعه دهندگان Full-Stack

امروزه روشن است که تقاضا برای توسعه دهندگان Full-Stack زیاد است، اما چیزی که ممکن است خیلی روشن نباشد، مزایا و معایب توسعه دهندگان Full-Stack در مقایسه با توسعه دهندگانی هست که اختصاصا بر روی یک لایه کار میکنند.

سرعت پیشرفت تکنولوژیک بی رحم است و تکنولوژی هایی که امروزه شرکت ها برای توسعه محصولات نرم افزاری خود به کار میبرند، بسیار متفاوت از فناوری هایی هستند که در 10 سال پیش استفاده می کرده اند.

از آنجایی که توسعه دهندگان Full-Stack طیف وسیعی از مهارت ها را دارند، یادگیرندگان سریعی هستند که می توانند از پیشرفت های تکنولوژی لذت ببرند و بدون هیچ زحمتی از تکنولوژی هایی که در حال حاضر تقاضا میشود استفاده کنند. توسعه دهندگان Full-Stack با هر لایه از تکنولوژی آشنا هستند، بنابراین می توانند یک نمونه کامل و کاربردی از یک برنامه را بدون هیچ گونه کمک خارجی ایجاد کنند.

این قابلیت آنها باعث می شود که به ویژه برای استارتاپ ها ارزشمند باشند زیرا یک استارتاپ میخواهد در اسرع وقت یک محصول پایدار (MVP) را منتشر کنند و سپس آن را توسعه دهد. توسعه دهندگان Full-Stack می توانند از یک قسمت از محصول به قسمتی دیگر جابه جا شوند و این کار باعث میشود تا استارتاپ ها کمترین هزینه ممکن را تامین کنند.

از آنجایی که توسعه دهندگان Full-Stack می توانند بر روی هر لایه ای از یک برنامه کار کنند، زمان بیشتری را با یکدیگر صرف می کنند که به ایجاد رابطه همکاری مستحکم در داخل شرکت کمک می کند . یک تیم با تجربه از توسعه دهندگان Full-Stack که همدیگر را میشناسند به میزان قابل توجهی از لحاظ تولید ، کارآمد تر از یک تیم بزرگ متخصص هستند که بر روی قسمت های کوچکتر کار میکنند.

به طور طبیعی، برای توسعه دهندگان Full-Stack یادگیری و تسلط بر همه چیز غیر ممکن است، که این مورد مسلما بزرگترین عیب آنها در مقایسه با توسعه دهندگان تخصصی است. 

نتیجه

تقاضا برای توسعه دهندگان Full-Stack بسیار زیاد است، زیرا آنها یک دارایی ارزشمند برای هر شرکتی هستند. دانش گسترده به آنها اجازه می دهد  انعطاف پذیر، سازگار و چابک باشند. این لازمه کار بر روی محصولات نرم افزاری و ... است.

 

منبع: لرن سورس